ဒီဇင္ဘာဟာ
ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ ။
အိပ္မက္ေတြကို
ခ်ိပ္ပိတ္ျပီး
ႏွလံုးသားကို
တံဆိပ္ကပ္ထားတယ္
"
ျပန္လည္မတူးေဖာ္ရ " ။
တိတ္ဆိတ္မႈ
ေအးေအးစက္စက္
တစ္ဆစ္ဆစ္
နာက်င္မႈေအာက္
ငါ . .
ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ
စိတ္ကို
ေရတံခြန္တစ္ခုလို လႊတ္ခ်လိုက္ခ်င္တယ္
တေ၀ါေ၀ါ
ခုန္ဆင္းသြားတဲ့ ေရလံုးေတြလို . . .
အရွိန္နဲ႔
ကန္ေရျပင္ကို တေျဗာင္းေျဗာင္း ရိုက္မိျပီး
လြင့္ထြက္သြားတဲ့
ေရမႈံေရမႊားေတြလို . . .
ငါ့
စိတ္အဇၨတၱေတြကိုလည္း
တစ္စစီ . . . ။
တကယ္ေတာ့
တစ္လမ္းတည္းပါပဲ
မ်က္ႏွာမူရာ
အရပ္ပဲ ကြာခဲ့တာ ။
ျမဴတစ္မႈံစာေလာက္နဲ႔ေတာ့
ခ်စ္ျခင္းေတြ
ႏွင္းမခဘူး
ေဆာင္းမနက္ခင္းကို
ဆြဲဖြင့္ျပီး
ႏွင္းစက္ေလးေတြ
သီခိုင္းလို႔ရမွေတာ့
ငယ္ရယ္ . . .
ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
စြယ္ေတာ္ရြက္ေလးေတြလည္း
ေႀကြခဲ့မွာ
မဟုတ္ဘူးကြယ္ ။
ႏွလံုးသားကို
တံခါးပိတ္ျပီး
အိပ္မက္ေတြကိုပဲ
ေထြးေပြ႕ထားလိုက္တယ္ ။
ဒီဇင္ဘာဟာ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ . . . . .
No comments:
Post a Comment