က်ေနာ္ဒီရက္ထဲ ကဗ်ာေရးဖုိ႔ခက္ေနတယ္။
ဒီႏွစ္ထဲေနာက္က်မွ က်တဲ့ႏွင္းက
မရဏဖြားလားလုိ႔
ေျမကိုပုတ္ခတ္ၿပီးေမးၾကည့္လုိက္မိတယ္
ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းတုိင္းမွာ
ကမၻာက ဖဝါးေအာက္ကပ္ပါလာသလုိ
ပင္လယ္ဆုိတာ အငန္ေပါ့တဲ့ေန႔မွာ ေသဆံုးသြားတယ္လုိ႔
ေအာ္ဟစ္ရင္း….။
ဒီရက္ထဲက်ေနာ္ကဗ်ာေရးဖုိ႔ခက္ေနတယ္
မသူဇာေရ…
ခင္ဗ်ားေကာ က်ေနာ္လုိပဲ စီးနင္းလုိက္ပါေနရင္း
ဘီးေပါက္သြားတဲ့ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လား
ကဗ်ာဆုိတာ ရင္ဘတ္ထဲေရာက္မွခမ္းနားသြားတယ္ပဲေျပာေျပာ
က်ေနာ္ေတာ့ ဒီရက္ထဲ ကဗ်ာေရးဖုိ႔သိပ္ခက္တာပဲ။
အတုိင္းအဆမရွိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုပဲ
ခြ်န္..ခြ်န္ေနမိတယ္
ငါဟာလြတ္လပ္စြာေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိတဲ့ အံစာတံုး
အေျကြေစ့ေလးကိုေခါင္းပန္းလွန္ၿပီး မင္းတုိ႔ေကာ
ငါ့လုိ တစ္ ႏွစ္ သံုး
ေလး ငါး ေျခာက္ ပဲလားဆုိေတာ့
အေျကြေစ့ေလးက ေခါင္းခါျပပါတယ္
ေခါင္းလား ပန္းလား
ပန္းလား ေခါင္းလား။
မေဇာ္တစ္ေယာက္ ရန္ကုန္ျပန္သြားသည္
က်ေနာ္ကေတာ့ အေငြ႕ပ်ံသြားသည္
ခရဇ္ေတာ္၌အိပ္ေပ်ာ္သည္ဟု သတင္းစာထဲတြင္ဖတ္ဖူးသည္
က်ေနာ္ကေတာ့ ကုတင္ေပၚတြင္အိပ္ေပ်ာ္သည္
စာသင္ခန္းထဲတြင္အိပ္ေပ်ာ္သည္
လူ႕ေလာကတြင္အိပ္ေပ်ာ္သည္
အိပ္မက္ထဲတြင္ အိပ္လုိ႔ေပ်ာ္သည္။
လမင္းျဖဴျဖဴက လွ်ာဖ်ားေပၚက သရဲသၾကားလံုး
ခြန္စံေလာနဲ႔နန္းဦးပ်ဥ္က ဗယ္လင္တုိင္းမစားခဲ့တဲ့ သစ္သီး
အိပ္မက္ေတြကို ေရနဲ႔စင္ေအာင္ေဆး
ျပကၡဒိန္မွာ မေန႔က ဒီေန႔ နဲ႔ မနက္ျဖန္ပါရင္
ရက္စြဲမတပ္ဖုိ႔ လံုေလာက္သြားမလား
က်ေနာ္ ဒီရက္ထဲကဗ်ာေရးဖုိ႔သိပ္ခက္တာပဲဗ်ာ။
ေနပိုင္
No comments:
Post a Comment