ဒိုင္ယာရီ ဆိုတာ
အခ်စ္စကားလံုးေတြ
ပုန္းခိုခဲ့တဲ့
ဗံုးခိုက်င္းကေလးပဲ. . . ။
စူးစူး၀ါး၀ါး
ျပန္ငံုႀကည့္မိတဲ့
ဒိုင္ယာရီ
စာအုပ္ တစ္အုပ္
မ်က္ႏွာဖံုးေပၚက
ဖီးလ္နစ္ဌက္ကေလးေတြက
မီးညြန္႔
ေတြထဲ
ငါ့စိတ္ကုိ
ပစ္သြင္းလိုက္တယ္
အတိတ္ရဲ႕
အရိပ္ေတြ
ဖိတ္ဖိတ္စင္စင္
လြင့္ဖြာတက္လာလို႔ . . . ။
အိပ္မက္ေတြ
၊ အိပ္မက္ေတြ
အိပ္တ၀က္
ႏိုးတ၀က္ ၊
သစၥာျမိဳ႕ပ်က္မွာ
ေတာေျခာက္တဲ့
ဗံုသံေတြနဲ႔ . . . . ။
ဆံုမွတ္ေတြ
လြဲေနတဲ့ သက္တံ့မွာ
ေကာင္းကင္ကို
ဆြဲခြါျပီး
ဘယ္ႏွစ္ခါ
ျပန္တည့္တည့္
"
ဘ၀ " က ရင္ခုန္ရတာပဲ
အဖတ္တင္တယ္
ဒီလိုနဲ႔
ငါဟာ
ဘယ္ေႏြဦးေပါက္မွာမွ
မေတာက္တဲ့ မီးနဲ
ေလာင္ကၽြမ္းခံလိုက္ရတဲ့
ေနတစ္လံုးေပါ့. . . . . ။
ဆိုဖီယာ
. . . .
မင္း
မ်က္လံုး ရြဲရြဲေလးေတြနဲ႔
ငါ့ကို
မႀကည့္ပါနဲ႔ေတာ့
အိပ္မက္ဆိုတာ
ဘယ္ႏွစ္ခါ
ျပန္မက္မက္
အိပ္မက္ပဲ
မဟုတ္လား
ဆိုဖီယာ . . . . ။
ကမာၻတစ္ျခမ္းက
ႏွလံုးသားနဲ႔
ကမာၻတစ္ျခမ္းက
ခ်စ္ျခင္းတရား
လက္ျခင္း
မခ်ိတ္လည္း နားလည္တယ္
ကြာေ၀းေနတဲ့
ကမာၻတစ္ျခမ္းစီေႀကာင့္
တြဲခိုလိုက္ရတဲ့
မ်က္ရည္ေတြဟာ
ေတးသြားရဲ႕
စည္းခ်က္ဆိုရင္
ေ၀းကြာေနတဲ့
ကမာၻတစ္ျခမ္းစီမွာ
တို႔
ႏွလံုးသားေတြ
ေျမခ်
စိုက္ပ်ိဳးထားလိုက္မယ္
တေန႔ .
. . . . . .
ကမာၻ႕ဗဟို
တစ္ေနရာမွာ
တို႔
ခ်စ္ျခင္း အျမစ္ေတြ
ဆံုႀကလိမ့္မယ္
. . . . . . . ။
No comments:
Post a Comment